Subha Udesanak ~ goede morgen
Blijf op de hoogte en volg inge
20 Maart 2015 | Sri Lanka, Galle
Goedemorgen!!
Ik ben er inmiddels alweer 2 weken. En wat zijn het volle indrukwekkende dagen. De tijd vliegt!
De 2 weken in het ziekenhuis zijn inmiddels voorbij. Ik heb er veel beleefd gezien en meegewerkt. Echter is het erg moeilijk om daadwerkelijk iets bij te dragen aan bv de verbetering van hygiene. Puur omdat de faciliteiten er niet zijn.. De verpleegkundigen zijn zich er erg van bewust dat zij na iedere handeling bij de patient hun handen zouden moeten desinfecteren echter is er geen desinfectans en moeten ze het doen met een stuk zeep en handdoekjes die na gebruik worden gewassen, gesteriliseerd en hergebruikt. Daarbij zijn de andere zaken als voor iedere patient een eigen bed, hygiene op de afdeling etc er niet. Gisteren waren er op de vrouwen afdeling A zijde 48 vrouwen, er zijn slechts 20 bedden. Dus dat hield in dat er ook patienten letterlijk onder en tussen de bedden op de grond sliepen, op een matje of matras.
Zo is het ook met de medicatie, als een patient antibiotica nodig heeft en het is momenteel 'out of stock' dan wordt de antibiotica kuur voor een aantal dagen gestaakt en hervat zodra de medicatie weer geleverd kan worden.
Patienten liggen hier vaak langere tijd, weken. En daar heb ik iets in kunnen bijdragen, met hulp van collega's en nurse studenten heb ik met verschillende patienten gesproken en verhalen verteld. Dit vonden ze heerlijk.
Ook de collega's vonden het fantastisch dat er een westerse blanke verpleegkundige was. Ze waren vooral ook erg benieuwd naar de verschillen tussen hier en Nederland en hoe de zaken geregeld zijn mbt de gezondheidszorg. De verschillen zijn enorm! Maar als je goed kijkt en met de verpleegkundigen meewerkt zie je dat verpleegkunde in deze totaal verschillende werelden in de basis op elkaar lijkt. Al is er hier zeker nog een grote hiërarchie!
Verschillende verpleegkundigen hebben me uitgenodigd voor de lunch bij hen thuis. En zo ging ik vorige week donderdag met de hoofdzuster -een echte, met kapje!- mee naar haar huis om haar dochter en man te ontmoeten en een ijsje te eten. Dochter studeert medicijnen in Colombo en spreekt erg goed Engels. Ze vertelde een hoop over hun leven hier.
Zaterdag was er medical camp. Een medisch camp opgericht door projects abroad en altijd op een andere plek. Het is voor de mensen in dorpen die niet in de mogelijkheid zijn om naar het ziekenhuis te reizen en een soort van check up nodig hebben. Het vindt ongeveer 1x per maand plaats. En vaak is dat bij de monikken. Deze keer was het bij de monikken in Panadurra. Dat is een hele reis vanuit Galle in het zuiden, dus had ik al op vrijdag de bus naar Panadurra en mocht ik de nacht doorbengen bij een ander gastgezin. Zaterdag ochtend vroeg opgehaald door Projects abroad en naar de plek gebracht waar al flink werd opgebouwd. Er werden zo'n 300 patienten verwacht die dag.
Patienten worden eerst geregistreerd en daarna gewogen en gemeten, daarna via de controletafels door naar de arts en eventueel een recept voor de apotheek, ook in hetzelfde medical camp.
Samen met een club vrijwillgers hadden wij de taak om aan de contoletafeks te zitten en de bloeddruk en bloedsuiker te meten. Bij kleine kinderen tot oudere mensen, we hebben zowat iedereen voorbij zien komen. En het is nog best een klus om in het Singalees te vragen of ze ontbeten hebben die ochtend -ivm de bloedsuiker controle- 'Kema Kaladaa?' :)
Je kunt die twee woorden op zoveel manieren uitspreken. Dus dat bracht aardig wat hilariteit met zich mee, hahaha.
Uiteindelijk zijn er die dag 250 patienten gekomen om een arts, oogarts of apotheek te bezoeken. Super dus!!
Met de trein reed ik met een heel voldaan gevoel weer terug naar huis, in Galle. Wat is dit land toch prachtig! Al zittend in de deuropening van de trein kwam het mooie landschap voorbij. De trein, de bus, de auto. Ip is alles qua rijstijd hetzelfde. De trein raast namelijk niet heel hard over de rails. Maar 't is ontzettend mooi om zo een stuk van sri lanka te zien. En langs de kust meer richting Galle zie je tussen de palmbomen nog aardig wat verwoeste huisjes staan en soms een verdwaalt vissersbootje liggen tgv de tsunami -alweer 10 jaar geleden-.
Eenmaal thuis kwam auntie (mijn hostmother) op me afgerend en omhelsde me. Ze was zo ontzettend blij en opgewekt; hun auto was geariveerd! Afgelopen maanden hebben ze steeds iedere maand een bedrag aan de garage betaald en nu hebben ze hun auto!! De hele buurt komt kijken en kinderen spelen in de auto, met de plastic hoezen nog om te stoelen. Het is een hele gebeurtenis, want maar weinig mensen hebben de luxe om een auto te bezitten. Deze komende maand sparen ze nog geld bij elkaar omde kentekenplaaten de betalen en dan mag de auto echt de weg op.
De auto is helemaal ritueel ingewijd en er hangen nu limoentjes en rode pepertjes onder de auto voor veilige ritjes in het chaos verkeer hier.
Regelmatig zit er wel iemand in de auto muziek te luisteren of gewoon met de autostoel in ligstand stilletjes te genieten van dit rijkdom!
Komende week ga ik verhuizen. Van Galle naar waarschijnlijk Kalutara. Een nieuw project een nieuw gastgezin.
Een weeshuis en school voor kinderen en jonge vrouwen die niet in de mogelijkheid zijn om naar een reguliere school te gaan en thuis te blijven wonen. Ze wonen hier en krijgen hun liefdevolle verzorging. Maar de extraatjes als dansen, muziek maken, verhalen lezen en zingen komen van de vrijwilligers. Daar is voor de medewerkers simpelweg geen tijd en energie voor.
Ik ben heel benieuwd en hoop er echt een stukje te kunnen bijdragen!
Nu is het weekend en ga ik dadelijk met een aantal vrijwilllgers op reis naar merissa. Een heel mooi strand en morgen in alle vroegte de boot op om walvissen te spotten! Ik vind het spannend, ben niet zo'n zeeheld ;)
Och, en m'n sari is klaar! Een prachtig mooie jurk die veel vrouwen hier dragen. Vorige week met auntie stof gekocht en naar de kleermaakster gebracht. Ik vindt m schitterend! :)
Helaas lukt foto's plaatsen niet, stekkertje van mn camera ligt in Nederland :/ Dus die houden jullie tegoed.
Heel fijn weekdn allemaal !
xxx
(sorry voor de evt spelfouten, t is nog een hele kunst om te typen op een singalees toetsenbord met in de hoek kleine Nl letters ;)
Ik ben er inmiddels alweer 2 weken. En wat zijn het volle indrukwekkende dagen. De tijd vliegt!
De 2 weken in het ziekenhuis zijn inmiddels voorbij. Ik heb er veel beleefd gezien en meegewerkt. Echter is het erg moeilijk om daadwerkelijk iets bij te dragen aan bv de verbetering van hygiene. Puur omdat de faciliteiten er niet zijn.. De verpleegkundigen zijn zich er erg van bewust dat zij na iedere handeling bij de patient hun handen zouden moeten desinfecteren echter is er geen desinfectans en moeten ze het doen met een stuk zeep en handdoekjes die na gebruik worden gewassen, gesteriliseerd en hergebruikt. Daarbij zijn de andere zaken als voor iedere patient een eigen bed, hygiene op de afdeling etc er niet. Gisteren waren er op de vrouwen afdeling A zijde 48 vrouwen, er zijn slechts 20 bedden. Dus dat hield in dat er ook patienten letterlijk onder en tussen de bedden op de grond sliepen, op een matje of matras.
Zo is het ook met de medicatie, als een patient antibiotica nodig heeft en het is momenteel 'out of stock' dan wordt de antibiotica kuur voor een aantal dagen gestaakt en hervat zodra de medicatie weer geleverd kan worden.
Patienten liggen hier vaak langere tijd, weken. En daar heb ik iets in kunnen bijdragen, met hulp van collega's en nurse studenten heb ik met verschillende patienten gesproken en verhalen verteld. Dit vonden ze heerlijk.
Ook de collega's vonden het fantastisch dat er een westerse blanke verpleegkundige was. Ze waren vooral ook erg benieuwd naar de verschillen tussen hier en Nederland en hoe de zaken geregeld zijn mbt de gezondheidszorg. De verschillen zijn enorm! Maar als je goed kijkt en met de verpleegkundigen meewerkt zie je dat verpleegkunde in deze totaal verschillende werelden in de basis op elkaar lijkt. Al is er hier zeker nog een grote hiërarchie!
Verschillende verpleegkundigen hebben me uitgenodigd voor de lunch bij hen thuis. En zo ging ik vorige week donderdag met de hoofdzuster -een echte, met kapje!- mee naar haar huis om haar dochter en man te ontmoeten en een ijsje te eten. Dochter studeert medicijnen in Colombo en spreekt erg goed Engels. Ze vertelde een hoop over hun leven hier.
Zaterdag was er medical camp. Een medisch camp opgericht door projects abroad en altijd op een andere plek. Het is voor de mensen in dorpen die niet in de mogelijkheid zijn om naar het ziekenhuis te reizen en een soort van check up nodig hebben. Het vindt ongeveer 1x per maand plaats. En vaak is dat bij de monikken. Deze keer was het bij de monikken in Panadurra. Dat is een hele reis vanuit Galle in het zuiden, dus had ik al op vrijdag de bus naar Panadurra en mocht ik de nacht doorbengen bij een ander gastgezin. Zaterdag ochtend vroeg opgehaald door Projects abroad en naar de plek gebracht waar al flink werd opgebouwd. Er werden zo'n 300 patienten verwacht die dag.
Patienten worden eerst geregistreerd en daarna gewogen en gemeten, daarna via de controletafels door naar de arts en eventueel een recept voor de apotheek, ook in hetzelfde medical camp.
Samen met een club vrijwillgers hadden wij de taak om aan de contoletafeks te zitten en de bloeddruk en bloedsuiker te meten. Bij kleine kinderen tot oudere mensen, we hebben zowat iedereen voorbij zien komen. En het is nog best een klus om in het Singalees te vragen of ze ontbeten hebben die ochtend -ivm de bloedsuiker controle- 'Kema Kaladaa?' :)
Je kunt die twee woorden op zoveel manieren uitspreken. Dus dat bracht aardig wat hilariteit met zich mee, hahaha.
Uiteindelijk zijn er die dag 250 patienten gekomen om een arts, oogarts of apotheek te bezoeken. Super dus!!
Met de trein reed ik met een heel voldaan gevoel weer terug naar huis, in Galle. Wat is dit land toch prachtig! Al zittend in de deuropening van de trein kwam het mooie landschap voorbij. De trein, de bus, de auto. Ip is alles qua rijstijd hetzelfde. De trein raast namelijk niet heel hard over de rails. Maar 't is ontzettend mooi om zo een stuk van sri lanka te zien. En langs de kust meer richting Galle zie je tussen de palmbomen nog aardig wat verwoeste huisjes staan en soms een verdwaalt vissersbootje liggen tgv de tsunami -alweer 10 jaar geleden-.
Eenmaal thuis kwam auntie (mijn hostmother) op me afgerend en omhelsde me. Ze was zo ontzettend blij en opgewekt; hun auto was geariveerd! Afgelopen maanden hebben ze steeds iedere maand een bedrag aan de garage betaald en nu hebben ze hun auto!! De hele buurt komt kijken en kinderen spelen in de auto, met de plastic hoezen nog om te stoelen. Het is een hele gebeurtenis, want maar weinig mensen hebben de luxe om een auto te bezitten. Deze komende maand sparen ze nog geld bij elkaar omde kentekenplaaten de betalen en dan mag de auto echt de weg op.
De auto is helemaal ritueel ingewijd en er hangen nu limoentjes en rode pepertjes onder de auto voor veilige ritjes in het chaos verkeer hier.
Regelmatig zit er wel iemand in de auto muziek te luisteren of gewoon met de autostoel in ligstand stilletjes te genieten van dit rijkdom!
Komende week ga ik verhuizen. Van Galle naar waarschijnlijk Kalutara. Een nieuw project een nieuw gastgezin.
Een weeshuis en school voor kinderen en jonge vrouwen die niet in de mogelijkheid zijn om naar een reguliere school te gaan en thuis te blijven wonen. Ze wonen hier en krijgen hun liefdevolle verzorging. Maar de extraatjes als dansen, muziek maken, verhalen lezen en zingen komen van de vrijwilligers. Daar is voor de medewerkers simpelweg geen tijd en energie voor.
Ik ben heel benieuwd en hoop er echt een stukje te kunnen bijdragen!
Nu is het weekend en ga ik dadelijk met een aantal vrijwilllgers op reis naar merissa. Een heel mooi strand en morgen in alle vroegte de boot op om walvissen te spotten! Ik vind het spannend, ben niet zo'n zeeheld ;)
Och, en m'n sari is klaar! Een prachtig mooie jurk die veel vrouwen hier dragen. Vorige week met auntie stof gekocht en naar de kleermaakster gebracht. Ik vindt m schitterend! :)
Helaas lukt foto's plaatsen niet, stekkertje van mn camera ligt in Nederland :/ Dus die houden jullie tegoed.
Heel fijn weekdn allemaal !
xxx
(sorry voor de evt spelfouten, t is nog een hele kunst om te typen op een singalees toetsenbord met in de hoek kleine Nl letters ;)
-
20 Maart 2015 - 09:50
Marloes:
Hoi Inge,
Je doet goed werk daar.
Geniet van alle avonturen en belevenissen.
Veel plezier het weekend!
Liefs Marloes -
20 Maart 2015 - 18:43
Anneke Arjan Madelief Jonas:
Wat weer een mooi verhaal Inge !! Wat een super gevoel moet het je geven dat je ondanks de omstandigheden toch heel wat kan bijdrage !!! En je Sari staat erg mooi... Geweldig dat je dit mee maakt !! Dikke kus van ons 4 -
20 Maart 2015 - 19:03
Veldentjes:
leuk al die verhalen uit sri lanka, en wat doe je daar goed werk! Ga zo door! En ps mooi jou foto met jou sari! Xxx groetjes uit Eindhoven (de pannenkoeken waren lekker!!) -
20 Maart 2015 - 19:54
Carlijn:
Mooi om je verhalen te lezen lieve inge. Geniet! X -
20 Maart 2015 - 22:08
Papa En Mama:
Hey liefie, wat een prachtavontuur toch weer. En de foto's op facebook ook gaaf om te zien. Je beleeft zoveel in korte tijd zeg, misschien dat het voor ons daarom net lijkt of je al maanden weg bent. Geniet meis, en wij gaan de paaseieren maar vast verstoppen. Xxx dikke kus!!! -
20 Maart 2015 - 22:11
Eke Wouters-van Muijlwijk:
lieve Inge, wat een mooi verhaal, geweldig om daar zo rond te kijken en mee te kunnen helpen. Prachtige sarong staat je prachtig ook echt gedragen op een avondje???
Geniet ervan, hebben ze daar ook 65+ vrijwilligers nodig???:) kus Eke& Dré -
20 Maart 2015 - 22:46
Sanne:
Lieve Ingess,
Wat ben je toch een topper! Wat doe je weer geweldig werk; stop met je af te vragen of je iets kunt bijdragen, dit doe je! Ik heb een aantal foto's op Facebook voorbij zien komen met bewijs en schat, wat zie je er geweldig uit in je sari! Geniet van je welverdiende weekend! Mwah, dikke kussen voor jou!
Liefs Sanne -
23 Maart 2015 - 21:22
Aaltje Boode-Hekker:
Lieve Inge ik heb je hele verhaal gelezen, wat een voorrecht dat je dit alles mag beleven ,je doet er zoveel Mensen een groot plezier mee en daar door ook je zelf. Kun je nu ook nog wat genieten voor je in het vliegtuig stapt voor de thuis reis? liefs van mij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
